Dark Tide: geen verhaal en geen spanning

Wij hebben de film ‘Dark Tide’ gezien. Dark Tide valt in de categorie ‘dierenfilms’, zoals ik ze noem. Films waarin dieren de (onheilspellende) hoofdrol spelen, zoals Zuid-Amerikaanse spinnen, reusachtige waterslangen, genetisch gemanipuleerde mieren of – zoals in dit geval – mensenetende haaien. Dit soort films staan niet bekend om hun briljante of verrassende verhaallijn, maar voornamelijk om de spanning en de schrikeffecten. Als je dat maar weet, is het helemaal niet erg. Het probleem bij Dark Tide is echter dat de film én geen verhaal én geen greintje spanning heeft.

Zelf ben ik niet echt een kritische filmkijker. Als het ‘een leuke film’ is die goed afloopt, ben ik al snel tevreden. Evert is wel heel kritisch: losse eindjes, onlogische zaken, te veel clichés, gebrek aan verhaal … daar kan hij echt niet tegen. Maar Dark Tide vond zelfs ik een hele slechte film die ik niemand zou aanraden om te bekijken. Pure tijdsverspilling. Het is gewoon heel saai: men doet er bijna twee uur over om een heel dun en voorspelbaar verhaaltje te vertellen, er zijn welgeteld drie momenten waar de haaien slachtoffers maken en die slachtoffers zijn dan ook nog óf onbekenden van de kijker (dus het raakt je niet) of onsympathieke personen (waarvan je de hele film al hoopte en verwachte dat zij wel ‘naar de haaien’ zouden gaan). De tijd wordt voortdurend gerekt door ‘Discovery-achtige’ beelden van het zwemmen met haaien, maar dan niet met een ‘Discovery-achtige’ kwaliteit. Je verveelt je gewoon gruwelijk.

Leren communiceren
De enige reden om de film eventueel te bekijken, is om ervan te leren dat je moet communiceren als je wilt dat andere mensen je begrijpen. Halle Berry is namelijk in de film weggegaan bij haar man Jeff, nadat een vriend van hen beiden door een haai is verslonden. Jeff had geen schuld aan het ongeluk en het is niet duidelijk waarom zij hem dan heeft verlaten. Ook Jeff weet het niet, maar hij biedt zijn verontschuldigingen aan voor ‘wat hij dan ook gedaan mag hebben’. Haar tenenkrommend irritante reactie: ‘Als je dat niet weet, heeft het geen zin om er verder over te praten’. En daar blijft ze bij. En ze blijft dus boos. Zijn er écht vrouwen die zulke dingen zeggen? (Dit schijnt een beetje een vrouwendingetje te zijn: niets zeggen of dingen zeggen die je niet meent, en dan je man kwalijk nemen dat hij niet weet wat er in je omgaat.) Erg constructief is het in elk geval niet, want Jeff kan het juiste antwoord niet geven en ook de kijker weet aan het eind van de film nog steeds niet wat het probleem was. Onredelijk en onsympathiek, zo komt Halle, de ‘haaienfluisteraar’, over. Ik zou het niet erg hebben gevonden als zijzelf in de film door een haai aan haar eind was gekomen.

PS. Over 'vrouwen en communicatie': dat kun je ook veel vrolijker aan de kaak stellen, zoals cabaretier Roué Verveer laat zien in dit grappige filmpje.